Ik schrijf dus ik besta
Door: Mark Twain
Het moet zo’n twintig jaar geleden zijn dat ik voor het laatst een boek van Kurt Vonnegut jr. las. Dat was tot gister. Op die dag ben ik begonnen aan Wampeters, Foma et. Granfalloons; een titel die alleen Vonnegut zou kunnen verzinnen. Wampeters, Foma et. Granfalloons is een losse verzameling van stukjes, anekdotes en wetenswaardigheden.
Een van die stukjes heet Teaching the Unteachable. Het begint als volgt: ”You can’t teach people to write well. Writing well is something God lets you do or declines to let you do. Most bright people know that.”
Vonnegut heeft gelijk.
Er zijn tegenwoordig tientallen cursussen; creatief met taal, leren schrijven in tien of veertien dagen enzovoort. Al die cursussen zijn volstrekt nutteloos, als men niet over enig talent beschikt en overbodig als dit wel het geval is. Ik ken in ieder geval geen schrijver van naam, die ooit zo’n cursus gevolgd heeft. Sterker; ik ben er stellig van overtuigd dat iemand, die denkt via zo’n cursus iets op te steken, later nooit iets leesbaars zal produceren.
Toch schijnen er duizenden wouldbe/wannabee aspirant schrijvers/sters te zijn, die voor dit soort cursussen grof geld betalen. Vonnegut zullen ze wel niet kennen. Een andere en nog veel grotere groep bestaat uit al degenen, die bezig zijn met het schrijven een boek, al dan niet met of zonder cursus “creatief dialogen schrijven”. Schrik niet: het zijn er om en nabij de miljoen. In Nederland wel te verstaan.
Het overgrote deel denkt te zijner tijd een uitgever te vinden en weet zeker dat haar/zijn boek ooit in de boekhandel zal liggen. Een illusie, voortgebracht door een merkwaardige wijze van zelfoverschatting en door een vreemde kijk op de kunst van het schrijven. Schrijven kunnen we toch allemaal. Schilderen en beeldhouwen is iets anders, maar schrijven…. Alleen volstrekte malloten zullen denken: ach, de “Nachtwacht”, dat kan ik ook niet. Maar Shakespeare, dat moet ik toch wel kunnen?
"Piquanterieen" 