twee vrouwen
‘Ik heb wel een brandende vraag voor je. Lieve Piq, wat moet je nooit, never, ever doen in een relatie wil je de boel een beetje leuk houden?’
Never nooit je eigen leven opgeven, dus niet alles samen doen. Altijd je eigen vrienden (onder)houden en ze ook samen maar zeker ook apart blijven zien. Nooit je onafhankelijkheid opgeven; altijd zorgen voor je eigen inkomen. Dit zijn voor een moderne vrouw natuurlijk ‘open deuren’.
Ook niet zeggen dat je de sex niet meer zo belangrijk vindt, waarbij ik niet wil zeggen dat je op elk moment dat HIJ het wil, klaar moet staan of liggen. Je moet jezelf (en hem) een plezier blijven doen en zorgen dat je ervan blijft genieten. Het wordt allemaal toch wel minder, maar het kan wel lekker blijven.
Zeker NOOIT vleeskleurige leggings en ook geen (vleeskleurige) pantykousjes dragen. Never onder een rok of jurk, maar ook niet onder een broek. Ik kan me heel goed indenken, dat een man in dat geval, zonder iets te zeggen, de deur achter zich dichttrekt en nooit meer terugkomt.
Helen, Wat zijn voor jou de grootste ergernissen aan een man, binnen een relatie?
Piq, dat van die sex en die zelfstandigheid dat geloof ik wel. Dat zit in mijn genen gebakken en is dus vanzelfsprekend. Wat me erg verbaasde waren de pantykousjes onder een pak. Die draag ik in de winter namelijk altijd en eeuwig onder mijn pakken. Je kent mijn ‘zakelijke’ kledingsmaak. Kostuum, topje of overhemd en die laatste al dan niet met stropdas en manchetknoppen. Eronder hoge hakken van minimaal 10 centimeter, daarin pantykousjes, vanwege koude voetjes. Daarmee is HelenZ klaar om de wereld te veroveren. Sokken in pumps, ik vind het geen pan. Lelijke striemen vermijden is een kwestie van kwaliteit kopen. Verder zorg je natuurlijk dat je die krengen als eerste uittrekt. Niets aan het handje.
Verder Piq, heb ik geen ergernissen meer in een relatie. Daar ben ik te oud voor. Ik vind je ergeren een enorme verspilling van energie. Een vorm van onderhuids zeiken maar niets veranderen zodat er iets te zeuren blijft. Een typische vrouwenkwaal je ergens aan ergeren. Ik maak liever korte metten. Voorbeeld? Ik ben reuze makkelijk met wel of niet thuis eten. Er kan altijd iets gebeuren gedurende de dag waardoor het antwoord op vraag of er thuis gegeten word die avond opeens veranderd. Geen enkel probleem. Een telefoontje of een sms-je met daarin de boodschap dat je niet thuis eet is voldoende. Enige voorwaarde is dat je dat niet om 10 uur ’s avonds doet. Dan zit ik te wachten en daar heb ik een hekel aan. Gebeurt dat toch, dan zeg ik er iets van. Een tweede keer breng ik mijn boodschap iets sterker voor het voetlicht. Na de derde keer kook ik niet meer voor degene die het blijkbaar niet nodig vindt om te laten weten dat hij niet thuis komt eten. Zonder boosheid, zonder ruzie en zonder geschreeuw. Ik hoef niet te wachten en me dus niet te ergeren.
Ik erger me wel aan zeurende vrouwen. Dat dan weer wel. Het is niet goed of het deugt niet en wat het ook is, het ligt nooit aan zichzelf maar altijd aan de ander. Oh en aan mannen die hun sokken nog aanhebben als ze in volle glorie voor je staan. Een reden om onmiddellijk je kleding weer aan te trekken en op te stappen. Dat is erger, veel erger dan welke pantykous dan ook.
Helen, die van de man en zijn sokken. tssssssk, het lijkt wel of ze het nooit leren. Tegen ons hoeft niks gezegd te worden over wat wel of niet kan bij het uitkleden, terwijl onze moeders ons dat ook niet hebben geleerd.
Maar opstappen om die reden? Dat is grootspraak. Alhoewel ik wel eens, vroeger toen ik nog niet wist wat wel en niet kon, ben weggelopen van een afspraak omdat hij de verkeerde schoenen aan had…….
Zeurpieten en zeikerts zijn de killers van de liefde!!!
Lieve Helen, Als jij je leven over zou mogen doen, wat zou je anders doen?