Daar zijn we weer . Brieven van Piquant en Arthur van Amerongen aka @Don Arturito. Season 1 Episode 7

Ha A !!! @Don Arturito

Brief uit de Languedoc. Gisteren per vliegtuig aangekomen.

Omdat mijn franse vrienden de hollandse kaas nòg lekkerder vinden dan de 273 franse kazen, sleep ik altijd een koffervol met friese nagel- leidse pitjes- oude- en boerenkaas met me mee. Jammer genoeg is er dan van “travel light”geen sprake en moet mijn koffer in het ruim.

Bij de bagageband in Montpellier, pakte ik eerst een lichtgrijze koffer maar zag aan aan het label een onbekende naam, dus dat was hem niet. Toen er een wat dondere grijze koffer aankwam, pakte ik die maar die werd uit mijn hand gerukt door een franse mevrouw die me woedend aan keek, dus ik vermoedde dat die het ook niet was.

Toen waren de grijze koffers op… Nee, hè dacht ik, niet weer mijn koffer per ongeluk op het vliegtuig naar Nairobi of een ander ver land. Ik raakte licht in paniek, toen ik me realiseerde dat ik niet alleen geen naamlabel maar ook geen slotje op mijn koffer heb. Officieel is het nl mijn ‘travel light’ koffer. Ik bleef als enige achter bij de bagageband en keek naar een eenzaam ronddraaiende blauwe koffer, die nu voor de derde keer langs kwam. Opeens wist ik het; ik heb een BLAUWE koffer.

Dat herinnerde me aan een zondagmiddag op de Keizersgracht. De zon stond laag en ik moest weg. De ramen van mijn VW Golf waren zo vies, dat ik er niet onderuit kon, even het voorruit te wassen. Lulliger dan op zondagmiddag met een emmertje met water; spons en wisser de gracht op, is er natuurlijk niet maar het moest nu eenmaal. En fin, toen ik eenmaal bezig was, kon het me ook niks meer schelen en waste niet alleen het voorruit maar ook meteen de andere ruiten.

Ach, dan ook maar even de lampen; het spiegeltje en de bumpers. Tevreden leegde ik mijn emmer in de gracht en opende de bestuurdersdeur om meteen weg te rijden.

Dat lukte niet met de afstandsbediening en ook niet met de sleutel; zelfs niet het rechter portier.

Ik begreep er niks van. Tot ik beter keek en zag dat ik niet mijn eigen auto had gewassen maar een andere. Ik keek nog eens goed en op de achterbank lag kinderspeelgoed maar erger; het was niet eens een Golf; erger nog , ook geen Volkswagen!!!

Dus in dat perspectief, valt de verkeerde kleur van mijn koffer best mee.

Gisteravond was ik op de jaarlijkse vernissage , georganiseerd door nederlandse vrienden van mij maar er mogen alleen maar franse kunstenaars exposeren.

Mijn vrienden zijn van een uitstervend soort die geheel belangeloos hun domaine ter beschikking stellen aan jaarlijks, een steeds wisselende groep van zo’n 10 kunstenaars. Ook zorgen zij altijd voor een spetterende openingsact.

In dit geval een acrobaat die aan een stellage de meest gevaarlijke acrobatiek deed zo’n 10 meter boven de grond. Geen vangnet; geen luchtkussens, niks. Als hij zou vallen, dan meteen ook morsdood.

Geen idee hier in het zuiden van Frankrijk van veiligheidsmaatregelen. Na zijn optreden stond ik even met hem te praten en vertelde hij mij trots, een baby te hebben van nog geen maand en meteen naar huis wilde… Ik zei alleen maar ; “geniet van je baby” . Ik denk niet dat hij snapte wat ik bedoelde. De verleiding, weer niet weerstaan en ik ben weer 2 schilderijen rijker. Jammer dat ik zo onhandig ben met pica’s uploaden anders had ik ze je graag willen laten zien, alhoewel ik bij jou niet veel belangstelling voor beeldende kunst heb ontdekt maar je kunt niet overal van houden natuurlijk.

Jij hebt weer een voorliefde voor de meest absurde foto’s die je met de jou bekende humor, van commentaar voorziet en op je Facebook pagina plaatst.

De avond was gereserveerd voor een etentje met familie en vrienden van de kunstmecenassen.

Je kent de franse films waar een bont gezelschap aan een lange tafel, onder oude bomen in een tuin zit; op tafel flessen wijn en eten. Zo was dat ook gisterenavond.

De gastvrouw had haar 3 zussen uit Nederland op bezoek . Een betere reclame voor de nederlandse vrouw in het diepe zuiden van Frankrijk, is er niet. De franse vrouwen verbleken bij zoveel schoonheid en dan bedoel ik de schoonheid van de goed geconserveerde ouder wordende vrouwen. Ik vind ze vaak mooier dan jonge vrouwen waar nog een leven overheen moet.

Nu vind ik dat de schoonheid van de franse vrouw, schromelijk wordt overdreven. Hier in het zuiden, zijn ze allemaal klein met brede heupen en allemaal een beetje o-benen.

Ze worden allemaal ongelooflijk oud en lopen tot ver in de 80 als een klimgeit de steile straten op. Ik denk dat de natuur ze daarom die merkwaardige bouw heeft gegeven , ook al zal de tot voor kort, geïsoleerde ligging van de dorpen (en dan zeg ik het netjes) ook invloed hebben (gehad).

Maar goed, het gezelschap was zeer aangenaam en ik zat ingeklemd tussen twee leuke nederlandse mannen, die al jaren in frankrijk wonen. Nederlandser namen dan Piet en Wim zijn er niet maar dan heet je hier Pierre et Guillaume. Klinkt wel een stuk leuker en zo laten ze zich natuurlijk ook noemen.

Leuke gesprekken met die mannen. We spraken over literatuur; muziek en kunst (naast ordinair geroddel en veel gelach, want dat gaat heel goed met een paar glazen wijn op).

Deze mannen zijn al 40 jaar bij elkaar en zo te zien houden ze het nog jaren vol.

Tja, dat doe ik ze niet na. Jij Tuur? Gaat dat jou nog lukken nu je, volgens je eigen beschrijving dan, er weer uit ziet als een jonge god?

Ik wil dat wel eens met eigen ogen zien. Ligt mijn ticket naar Sevilla al klaar?

Je t’embrasse.

Piekje

@Piquant

Jezus, Pique, jij maakt ook altijd van alles mee zeg! Soms heb je qua allure wel wat weg van een opera-diva. En dat van die auto, dat je die stond te wassen, dat klinkt vrij apocrief.
Ik bedoel, voor schoonmaken ben je niet in de wieg gelegd, en al helemaal niet voor het kuisen van andermans spullen.

Lekker dat je zo naar tenenkaas stinkt, keken ze je niet raar aan in het vliegtuig? In café Bern op de Nieuwmarkt hangt altijd zo een weerzinwekkende lucht van kaasfondue, dat is denk ik het meest smerige gerecht dat ik ken. En dan die mensen die daar als kinderen zo blij rond een pan met pruttelend snot zitten, met een stom stuk stokbrood in de hand, gedverdemme! Wil je niet de nieuwe Frau Antje worden, dat mopje dat Hollandsche kaas aanprijst in Duitsland? Het schijnt goed te betalen en je komt allemaal leuke kerels tegen uit de Teutoonse horeca, een win-win-situatie dus.

Dat gedoe met die kunst doet mij denken aan een kort verjaal van Reve, dat een of andere mecenas allemaal kunstenaars uitnodigt in Friesland en dat die de hele boel uitvreten, hilarisch. Hier in de Algarve wemelt het van de voet- teen- en anusschilders, vaak zijn het pensionado’s die schilderen in de traditie van Imca Marina, landschapjes, ezels met erecties en rotte appels op een bord. Ik ken die drie zussen! Die ben ik een jaar of twintig geleden tegen gekomen tijdens een cruise met de Henri Dunant, helemaal over de Rijn naar het verre Koblenz. Droegen ze nog steeds die witte gewaden met daaronder gele stretchbroeken en hadden ze die leuke zonnebrillen nog?

En hoe is het afgelopen met Piet en Wim, zijn jullie gaan naaktzwemmen in een vennetje? Dat zal wel, met al die eau de vie in je mik, leer mij Piquant kennen! Best link, die acrobaat, stel voor dat ie van het koord flikkert, midden op de tafel in de kaasfondue, dan moet je je meteen gaan verschonen en dan ben je al snel een uur verder.

Weet je wat mij zo opviel in de Languedoc, toen ik er eerder met jou was dit jaar? Dat die Fransen zo aartslui zijn, onvoorstelbaar! Die sigarenboer bij jou op het dorp, die met zichtbare tegenzin en veel misbaar zijn nering opendoet om een uur of tien, terwijl er 20 mensen rillend staan te wachten op hun nicotine, een beetje als die methadonpost op de Prinsengracht hoek Amstel, je weet. En dan trekt hij stipt om 12 uur zijn ijzeren gordijn weer naar beneden, opgelucht, en dan gaat hij uitgebreid lunchen met een jerrycan wijn en een tukje doen, en dan doet hij met zichtbare tegenzin en veel misbaar zijn negotie nog even open van 1600 uren tot 1700 uren en 30 minuten. En dan zo een Hollande die de werkweek terug wil brengen tot 20 uur en de pensioengrens naar 45! En wie gaat dat betalen? Juist, Zoete Lieve Gerritje!

In Portugal daarentegen wordt keihard gewerkt, die boeren zijn de hele dag in de weer met allerlei groenten, noten, vruchten, schapen, geiten, varkens, een genot om te zien. En ze zijn vrolijk hoor, met van die gezellige rode drankwangetjes, en hartstikke vriendelijk, kom daar maar eens om in Frankrijk. Waarom verkoop je die hut niet en kom je in Portugal wonen, de huizen kosten hier geen ruk, je hebt het hele jaar zon, een goeie verbinding met Faro, een bica, een kopje koffie, doet 55 cents, een eerlijke bel landwijn 72 cents, een bord vol verse vis 5 euro en je kan overal gratis naar het toilet.
Er wonen 30.000 Nederlanders in Portugal, de meesten in de Algarve. Hartstikke fijn, ik kan overal de Telegraaf kopen, we hebben een enorme Lidl (gebak! Broodjes!), ik word door al die pensionado’s keurig gegroet omdat een schrijver hier in hoog aanzien staat en ik ben lid van diverse bridgeclubs.
Tevens worden mij allemaal oneerbare voorstellen gedaan door literaire groupies maar die zijn steevast boven de zeventig en ik doe niet aan mantelzorg en stoma’s uitwassen. Ik wil enkel jonge frisse blommen zoals jij, ranke dennen, je weet! Zo, nu ga ik even naar Tantje Betje, die vis van gisteren was weliswaar goedkoop maar toch niet geheel vers. Dikke zoen lieverd, en misdraag je maar lekkere in OH LA LA-land,

je Tuurtje