Mijn dagen met Julius.

 

Door: Piquant

Julius is met de trein gekomen; onpractisch, duurder dan per vliegtuig en vele uren langer ook nog. Tja, als je een GIOS Cinquantenario hebt dan neem je het meest vriendelijke fietsvervoer, want bij het inladen in het vliegtuig zijn ze niet altijd voorzichtig met zijn ‘schat”.

Julius heeft er alles voor over om zijn fiets , dichtbij zich te hebben zodat hij hem af en toe even kan strelen. Jammer wel dat de fiets in een oerlelijke fietstas moet en nog erger, gedemonteerd moet worden.

Onmiddellijk nadat Julius in huize Piquant was, nog net niet voordat hij zijn rugzak had neergezet, werd zijn ‘schat’ met veel zorg en speciaal gereedschap, weer in elkaar gezet. O o o o wat is ie toch mooi en geen krasje op te ontdekken. Liefdevol werd er een plekje in de garage gezocht. Dat duurde even, want de zwaluwen mogen er niet op poepen; hij moet stabiel staan; er moet niet tegen aan gelopen kunnen worden etc etc.

Achteraf pas realiseerde ik me, nadat we een drankje hadden gedronken, uitgebreid gegeten en gesprekken gevoerd, dat Julius niet kon wachten te gaan fietsen.

Geheel onherkenbaar, met helm en de bijbehorende kleding, toen hij vond dat hij wel sociaal genoeg had gedaan, kwam Julius tevoorschijn.

Warempel, tot mijn verbazing had hij ook een fietspomp meegenomen, niet zo’n klein, handzaam dingetje, nee een heuse grote hoge druk pomp.

Nu begreep ik, waarom Julius de door mij bestelde  pot gemberjam, een krant en 6 en 7 sterren doorloper boekjes was vergeten. Als je al aan zoveel moet denken…….

Elke dag is het minimaal 30 graden, maar dat kan de pret niet drukken. Er moet en zal gefietst worden, niet een keer, maar twee of zelfs drie keer per dag.

Bij terugkeer is hij het eerste uur volledig onaanspraakbaar. ’s Avonds wordt er niet gefietst en dan wordt het ook wel heel gezellig.

Vanavond vond Julius het ook weer een feest. Ik had hem gezegd dat de supermarkten hier tot 8 uur open zijn. Dat nam hij wel erg serieus en kwam bezweet en afgepeigerd tegen half  acht terug van zijn derde fietstocht van vandaag.

 

Onmiddellijk in de auto, met fietskleren aan en op naar het volgende dorp, waar een supermarktje is. Dicht, niet getreurd, nog een dorp verder dan maar, hard gereden ,maar ook daar de supermarkt dicht. Erger nog ook de tabac dicht en Piq geen  rookwaar.

Op naar Pezenas want daar is een cafe met een tabac. Het was niet onze dag, ook die was dicht. Geen sigaretten en geen eten; tja, dan  maar ‘uit’ eten.

Pezenas is een mooi stadje.  Op een pleintje op een terras van een restaurant zijn we neergestreken en wat een geluk , de eigenaresse rookte en was bereid een paar van haar sigaretten aan mij te verkopen.

We zaten daar geweldig , mooi gedekte tafels, keurige obers, chic publiek, speciaal voor de avond gekleed, het eten was verfijnd ( 2 sterren waard)  .  Julius zat daar in zijn fietskleding . Hij en dus ook ik, werden wel wat vreemd aan gekeken. Julius heeft wel gevoel voor humor, want de ober kreeg, desgevraagd een handtekening van Bernhard Hinault van hem.