Daar zijn we weer . Brieven van Piquant en Arthur van Amerongen aka @Don Arturito. Season 1 Episode 7

Ha A !!! @Don Arturito

Brief uit de Languedoc. Gisteren per vliegtuig aangekomen.

Omdat mijn franse vrienden de hollandse kaas nòg lekkerder vinden dan de 273 franse kazen, sleep ik altijd een koffervol met friese nagel- leidse pitjes- oude- en boerenkaas met me mee. Jammer genoeg is er dan van “travel light”geen sprake en moet mijn koffer in het ruim.

Bij de bagageband in Montpellier, pakte ik eerst een lichtgrijze koffer maar zag aan aan het label een onbekende naam, dus dat was hem niet. Toen er een wat dondere grijze koffer aankwam, pakte ik die maar die werd uit mijn hand gerukt door een franse mevrouw die me woedend aan keek, dus ik vermoedde dat die het ook niet was.

Toen waren de grijze koffers op… Nee, hè dacht ik, niet weer mijn koffer per ongeluk op het vliegtuig naar Nairobi of een ander ver land. Ik raakte licht in paniek, toen ik me realiseerde dat ik niet alleen geen naamlabel maar ook geen slotje op mijn koffer heb. Officieel is het nl mijn ‘travel light’ koffer. Ik bleef als enige achter bij de bagageband en keek naar een eenzaam ronddraaiende blauwe koffer, die nu voor de derde keer langs kwam. Opeens wist ik het; ik heb een BLAUWE koffer.

Dat herinnerde me aan een zondagmiddag op de Keizersgracht. De zon stond laag en ik moest weg. De ramen van mijn VW Golf waren zo vies, dat ik er niet onderuit kon, even het voorruit te wassen. Lulliger dan op zondagmiddag met een emmertje met water; spons en wisser de gracht op, is er natuurlijk niet maar het moest nu eenmaal. En fin, toen ik eenmaal bezig was, kon het me ook niks meer schelen en waste niet alleen het voorruit maar ook meteen de andere ruiten.

Ach, dan ook maar even de lampen; het spiegeltje en de bumpers. Tevreden leegde ik mijn emmer in de gracht en opende de bestuurdersdeur om meteen weg te rijden.

Dat lukte niet met de afstandsbediening en ook niet met de sleutel; zelfs niet het rechter portier.

Ik begreep er niks van. Tot ik beter keek en zag dat ik niet mijn eigen auto had gewassen maar een andere. Ik keek nog eens goed en op de achterbank lag kinderspeelgoed maar erger; het was niet eens een Golf; erger nog , ook geen Volkswagen!!!

Dus in dat perspectief, valt de verkeerde kleur van mijn koffer best mee.

Gisteravond was ik op de jaarlijkse vernissage , georganiseerd door nederlandse vrienden van mij maar er mogen alleen maar franse kunstenaars exposeren.

Mijn vrienden zijn van een uitstervend soort die geheel belangeloos hun domaine ter beschikking stellen aan jaarlijks, een steeds wisselende groep van zo’n 10 kunstenaars. Ook zorgen zij altijd voor een spetterende openingsact.

In dit geval een acrobaat die aan een stellage de meest gevaarlijke acrobatiek deed zo’n 10 meter boven de grond. Geen vangnet; geen luchtkussens, niks. Als hij zou vallen, dan meteen ook morsdood.

Geen idee hier in het zuiden van Frankrijk van veiligheidsmaatregelen. Na zijn optreden stond ik even met hem te praten en vertelde hij mij trots, een baby te hebben van nog geen maand en meteen naar huis wilde… Ik zei alleen maar ; “geniet van je baby” . Ik denk niet dat hij snapte wat ik bedoelde. De verleiding, weer niet weerstaan en ik ben weer 2 schilderijen rijker. Jammer dat ik zo onhandig ben met pica’s uploaden anders had ik ze je graag willen laten zien, alhoewel ik bij jou niet veel belangstelling voor beeldende kunst heb ontdekt maar je kunt niet overal van houden natuurlijk.

Jij hebt weer een voorliefde voor de meest absurde foto’s die je met de jou bekende humor, van commentaar voorziet en op je Facebook pagina plaatst.

De avond was gereserveerd voor een etentje met familie en vrienden van de kunstmecenassen.

Je kent de franse films waar een bont gezelschap aan een lange tafel, onder oude bomen in een tuin zit; op tafel flessen wijn en eten. Zo was dat ook gisterenavond.

De gastvrouw had haar 3 zussen uit Nederland op bezoek . Een betere reclame voor de nederlandse vrouw in het diepe zuiden van Frankrijk, is er niet. De franse vrouwen verbleken bij zoveel schoonheid en dan bedoel ik de schoonheid van de goed geconserveerde ouder wordende vrouwen. Ik vind ze vaak mooier dan jonge vrouwen waar nog een leven overheen moet.

Nu vind ik dat de schoonheid van de franse vrouw, schromelijk wordt overdreven. Hier in het zuiden, zijn ze allemaal klein met brede heupen en allemaal een beetje o-benen.

Ze worden allemaal ongelooflijk oud en lopen tot ver in de 80 als een klimgeit de steile straten op. Ik denk dat de natuur ze daarom die merkwaardige bouw heeft gegeven , ook al zal de tot voor kort, geïsoleerde ligging van de dorpen (en dan zeg ik het netjes) ook invloed hebben (gehad).

Maar goed, het gezelschap was zeer aangenaam en ik zat ingeklemd tussen twee leuke nederlandse mannen, die al jaren in frankrijk wonen. Nederlandser namen dan Piet en Wim zijn er niet maar dan heet je hier Pierre et Guillaume. Klinkt wel een stuk leuker en zo laten ze zich natuurlijk ook noemen.

Leuke gesprekken met die mannen. We spraken over literatuur; muziek en kunst (naast ordinair geroddel en veel gelach, want dat gaat heel goed met een paar glazen wijn op).

Deze mannen zijn al 40 jaar bij elkaar en zo te zien houden ze het nog jaren vol.

Tja, dat doe ik ze niet na. Jij Tuur? Gaat dat jou nog lukken nu je, volgens je eigen beschrijving dan, er weer uit ziet als een jonge god?

Ik wil dat wel eens met eigen ogen zien. Ligt mijn ticket naar Sevilla al klaar?

Je t’embrasse.

Piekje

@Piquant

Jezus, Pique, jij maakt ook altijd van alles mee zeg! Soms heb je qua allure wel wat weg van een opera-diva. En dat van die auto, dat je die stond te wassen, dat klinkt vrij apocrief.
Ik bedoel, voor schoonmaken ben je niet in de wieg gelegd, en al helemaal niet voor het kuisen van andermans spullen.

Lekker dat je zo naar tenenkaas stinkt, keken ze je niet raar aan in het vliegtuig? In café Bern op de Nieuwmarkt hangt altijd zo een weerzinwekkende lucht van kaasfondue, dat is denk ik het meest smerige gerecht dat ik ken. En dan die mensen die daar als kinderen zo blij rond een pan met pruttelend snot zitten, met een stom stuk stokbrood in de hand, gedverdemme! Wil je niet de nieuwe Frau Antje worden, dat mopje dat Hollandsche kaas aanprijst in Duitsland? Het schijnt goed te betalen en je komt allemaal leuke kerels tegen uit de Teutoonse horeca, een win-win-situatie dus.

Dat gedoe met die kunst doet mij denken aan een kort verjaal van Reve, dat een of andere mecenas allemaal kunstenaars uitnodigt in Friesland en dat die de hele boel uitvreten, hilarisch. Hier in de Algarve wemelt het van de voet- teen- en anusschilders, vaak zijn het pensionado’s die schilderen in de traditie van Imca Marina, landschapjes, ezels met erecties en rotte appels op een bord. Ik ken die drie zussen! Die ben ik een jaar of twintig geleden tegen gekomen tijdens een cruise met de Henri Dunant, helemaal over de Rijn naar het verre Koblenz. Droegen ze nog steeds die witte gewaden met daaronder gele stretchbroeken en hadden ze die leuke zonnebrillen nog?

En hoe is het afgelopen met Piet en Wim, zijn jullie gaan naaktzwemmen in een vennetje? Dat zal wel, met al die eau de vie in je mik, leer mij Piquant kennen! Best link, die acrobaat, stel voor dat ie van het koord flikkert, midden op de tafel in de kaasfondue, dan moet je je meteen gaan verschonen en dan ben je al snel een uur verder.

Weet je wat mij zo opviel in de Languedoc, toen ik er eerder met jou was dit jaar? Dat die Fransen zo aartslui zijn, onvoorstelbaar! Die sigarenboer bij jou op het dorp, die met zichtbare tegenzin en veel misbaar zijn nering opendoet om een uur of tien, terwijl er 20 mensen rillend staan te wachten op hun nicotine, een beetje als die methadonpost op de Prinsengracht hoek Amstel, je weet. En dan trekt hij stipt om 12 uur zijn ijzeren gordijn weer naar beneden, opgelucht, en dan gaat hij uitgebreid lunchen met een jerrycan wijn en een tukje doen, en dan doet hij met zichtbare tegenzin en veel misbaar zijn negotie nog even open van 1600 uren tot 1700 uren en 30 minuten. En dan zo een Hollande die de werkweek terug wil brengen tot 20 uur en de pensioengrens naar 45! En wie gaat dat betalen? Juist, Zoete Lieve Gerritje!

In Portugal daarentegen wordt keihard gewerkt, die boeren zijn de hele dag in de weer met allerlei groenten, noten, vruchten, schapen, geiten, varkens, een genot om te zien. En ze zijn vrolijk hoor, met van die gezellige rode drankwangetjes, en hartstikke vriendelijk, kom daar maar eens om in Frankrijk. Waarom verkoop je die hut niet en kom je in Portugal wonen, de huizen kosten hier geen ruk, je hebt het hele jaar zon, een goeie verbinding met Faro, een bica, een kopje koffie, doet 55 cents, een eerlijke bel landwijn 72 cents, een bord vol verse vis 5 euro en je kan overal gratis naar het toilet.
Er wonen 30.000 Nederlanders in Portugal, de meesten in de Algarve. Hartstikke fijn, ik kan overal de Telegraaf kopen, we hebben een enorme Lidl (gebak! Broodjes!), ik word door al die pensionado’s keurig gegroet omdat een schrijver hier in hoog aanzien staat en ik ben lid van diverse bridgeclubs.
Tevens worden mij allemaal oneerbare voorstellen gedaan door literaire groupies maar die zijn steevast boven de zeventig en ik doe niet aan mantelzorg en stoma’s uitwassen. Ik wil enkel jonge frisse blommen zoals jij, ranke dennen, je weet! Zo, nu ga ik even naar Tantje Betje, die vis van gisteren was weliswaar goedkoop maar toch niet geheel vers. Dikke zoen lieverd, en misdraag je maar lekkere in OH LA LA-land,

je Tuurtje

Daar zijn we weer . Brieven van Piquant en Arthur van Amerongen aka @Don Arturito. Deel 6

Piekkie!

Hangt je oranje lingerie al aan de waslijn? Dat zal wel niet snel drogen met dat fijne weer bij jullie. Ik heb niet eens naar dat stomme voetbal gekeken, ik luisterde naar een klassieke zender op mijn zakradio en af en toe hoorde ik oerwoudgeluiden uit een of andere stad kilometers verderop, dus ik wist dat mijn Portugal aan de winnende hand was.

Ik las ook nog een boek (waar vind je nog zo gecultveerd iemand zoals ik) en wel gebundelde columns van Jan Vrijman, die heb je vast wel gekend. Zulke Amsterdammerts vind je niet meer, eigenlijk ben jij de enige nog, en Rene Froger.

Weet je dat ik mijzelf eigenlijk de ideale man vind? Ik bedoel, ik ben academisch geschoold, ik kan lekker koken, ik lees moeilijke boeken, ik draai beschaafde muziek, ik ben goed voor de dieren, en ik ben ook niet vies van een grapje en een gebbetje op zijn tijd.
Maar denk maar niet dat de vrouwen als bijen op de honing af komen hoor, of als mestvliegen op een stronthoop! Niks van dat alles! Ik denk dat ik met mijn 52 lentes te oud ben voor de liefdesmarkt. Jij hebt dat ook een beetje, nietwaar, die loodzwaren last, dat je gebukt gaat onder het feit dat je perfect bent. Misschien moeten we samen verder door het leven, als je belooft dat je me niet meer volpropt met koekjes en worstjes van de Lidl, ik ben nu inmiddels vier kilo afgevallen, je herkent me niet meer terug, ik ben echte een jonge, licht geteinte Adonis.

Hoe is het in Mokum, kom je nog wel eens in de Kringspier? Jan Vrijman kwam er ook vaak, dat schreef hij althans in zijn columns, en hij was niet vies van een wijntje en een trijntje, heb jij hem wel eens mee naar huis genomen en in bad gestopt? Hij had wel een mooi sterfbed, met dikke stinksigaren, bellen whisky, stapels kranten om zich heen en allemaal Bekende Amsterdammers die afscheid van hem kwamen nemen. Denk je dat zo een schitterend vaarwel ook voor ons is weggelegd, of moeten we ons in een ravijn rijden met zo een stom electrisch autootje waarop jij bent geabonneerd? Kan je met zo’n blikkie eigenlijk naar het zuiden rijden, ik heb al een paar leuke ravijnen gezien hoor, dan moeten ze wel flink wat stro in onze schedels proppen willen we nog mooi opgebaard worden voor die paar idioten die de moeite nemen om naar het lijkenhuis te komen. Maar zover is het nog niet! Dat had ik je toch mooi tuk he, met die geveinsde doodswens! Maar ik denk wel eens na over de dood hoor, maar ik denk dat de dood minder erg is dan dan de terugvlucht van het Nederlands elftal, dat zooitje geteisem met die vieze tatoeages en al dat snot in het haar. Het lijkt mij een gegronde reden om mij te laten denaturaliseren, wat jij!

Ha A! @Don Arturito

Een waslijn heb ik niet en welke kleur lingerie ik gisteren aan had, gaat je ook geen reedt aan. Ik heb wel naar de wedstrijd PorNed gekeken (daarover zo meer) en zoals je weet, zet ik op voetbalhoogtijdagen een tribune in mijn tuinkamer en nodig vrienden uit.
Vingereten en drank op tafel en dan maar mopperen op de slechte passes; de overbodige terugspeelballen; het op de verkeerde plekken staan van de rechtsback etc. terwijl ik zelf (en mijn vrienden) nog net , met veel moeite, een deuk in een pakje boter kunnen slaan. In margarine lukt het ons niet eens.
Alles stond gereed op ZATERDAG , totdat er iemand opbelde met de vraag: hoe laat zondag de voorbeschouwingen bij mij thuis zouden beginnen. Ik nog denken dat het een geintje was …. maar nee hoor. Ik vergis me nogal eens in een datum.

Zo ging ik een paar jaar geleden naar Schiphol voor een vlucht naar , als ik me niet vergis, Cairo maar het kan ook iets anders geweest zijn. Ik meld me om 18.00h om in te checken voor de vlucht van 19.00h. Hoe teleurgesteld was ik dat de betreffende vlucht, ‘s morgens om 7 uur vertrokken was.

Een paar maanden geleden, was ik al ingecheckt (koffer al naar de bagagekelder) voor een vlucht naar Montpellier. Hondje Yaya vloog mee (in het ruim) . Natuurlijk heeft zij als frequent flyer, haar eigen paspoort. Vaccinaties etc waren in orde. Groot was mijn verbazing toen ze bij de KLM zeiden, dat de vaccinaties niet in orde waren. Ik een soort van stampij maken en geëist dat ik het opperhoofd dierenvaccinaties te spreken zou krijgen. Die verscheen pas toen het al duidelijk was dat we al te laat waren om nog mee te kunnen maar ook die hield voet bij stuk.
Yaya en ik woedend ( ik dan) ‘s middags naar de dierenarts om verhaal te halen. Wat bleek… ik had het – verlopen- paspoort van een van de poezen mee genomen. *zucht*
Ik kan je nog heel veel van dit soort voorvallen vertellen en allemaal terug te voeren op mijn slordigheid.

O ja, nog even op dat PorNed terugkomend. Al dagen maakte twitteraars daar “van leuke; tot geinige” opmerkingen over en allemaal denkend dat ze en grappig en origineel waren (gaaaaaap). Honderden tweets werden er gewijd aan die leuke samentrekking. Wat een lol hebben “we” daarover gehad . Man man, schuddebuikend van het lachen heb ik achter mijn laptop gezeten.
Ik pas ook altijd op dat ik geen ‘humoristische’ tweets plaats want ik heb al ontvolgers bij de vleet. Wat ik toch fout doe op twitter, weet ik ook niet. Nou ja, ik ben het wel eens niet eens en je kent me, al te subtiel en genuanceerd ben ik ook weer niet altijd…

Dan hou ik maar mijn mond over de vaderdagtweets. Ook van een originaliteit en “kijk mij eens een leuke vader zijn”. Ik las er 1 die zei een brok in zijn keel te hebben van het vaderdagcadeau. Raad eens? Papa van Stef Bos. Hoe kom je op zo’n cadeau. Daar is lang over nagedacht en ook zo’n recente CD.

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat jij ook buitengewoon sentimenteel over je -al jaren- overleden moeder kan zijn of is het een slim lokkertje voor de vrouwen, want een bepaald type vrouwen vindt dat vertederend.
Wel het soort vrouwen die een kinderwens hebben of over je willen bemoederen. Je kent ze wel van die bemoeizuchtige vrouwen die je kleding uitzoeken en ‘s morgens klaarleggen wat je die dag aan moet. Je hebt mannen die dat zien als een teken van liefde en zich dat laten aanleunen. Nou ja, die verdienen ook niet beter.

Met zo’n vrouw , mis je nooit het vliegtuig. Uitjes en vakanties met de auto zijn met een militaire precisie geregeld. Altijd een tas met alles, wat je mogelijk onderweg nodig kan hebben. Van pleisters; vochtige washandjes; naald en draad tot een wc-rol en natuurlijk broodjes met hagelslag ; kaas en gebakken ei. Lekker, net als thuis en hoef je onderweg ook niet te stoppen, anders dan voor het hoogst noodzakelijke want de camping of het gehuurde huisje moet voor het donker, gehaald worden.
Wat denk je Tuur, is zo’n georganiseerd leven ooit nog voor mij weggelegd ? Moet ik maar eens beginnen met te leren klaverjassen want dat kan ik ook al niet. Ik zit altijd met mijn neus in een boek.
Welke man wil dat nou; een vrouw die niet om 6 uur de aardappels op zet en geregeld vraagt “wat voor eten zullen we bestellen of gaan we uit eten, want ik heb geen boodschappen gedaan en heb ook geen zin om te koken”.Of , ik ben er vanavond niet en sorry, dat ben ik vergeten te vertellen.

Tja, dat wordt dus t.z.t. een aanleunwoning of ik huur een aantrekkelijke butler in. Iets anders zit er niet in.Gelukkig heb ik wel realiteitszin en ben ik nooit teleurgesteld in mezelf.

Ligt mijn ticket voor Sevilla al klaar? Je hoeft je weinig zorgen te maken dat ik er op het afgesproken tijdstip of – dag ben.

Je t’embrasse,

Piekje

Daar zijn we weer . Brieven van Piquant en Arthur van Amerongen aka @Don Arturito. Deel 5

Ha A!

Tijdje niks van me gehoord en dat kan een goed of slecht teken zijn. Zo zie je maar, ik ben geen echte schrijfster want die kunnen altijd schrijven.

Ik volg je een beetje op Face Book en andere media en daaraan zie je al het verschil tussen ons. Ik kan dagen denken dat ik niks heb te melden. Waar jij het vandaan haalt, is me onduidelijk maar altijd weet jij een relatie te leggen met een nieuwsfeit en dan de meest hilarische foto’s en/of opmerkingen erbij te plaatsten. (niet altijd even fijnzinnig maar leuk is het bijna altijd)

Nieuwsfeiten zijn er ook in Nederland en zelfs in mijn buurt, toch geen kansenwijk, gebeurt er van alles.

Wel heel raar, dat sinds Holleeder ongeveer mijn buurman is geworden, dat er de laatste 3 maanden, 3 mensen : lees gajes zijn doodgeschoten. Nee, ik suggereer natuurlijk geen verband. Holleeder schijnt eigenlijk een hele lieve, keurige burger te zijn. Ik las dat hij een gevonden portemonnaie , met inhoud, keurig naar de politie heeft gebracht.

En fin, ook die doden hebben weer een positief resultaat opgeleverd, want ik kreeg een brief van de politie dat dit gebied, voorlopig voor een paar maanden, is uitgeroepen als preventief fouilleergebied. Mooi woord voor je verplicht te moeten laten betasten.

Als ik ‘s nachts Yaya uit laat en ik zie een aantrekkelijke man aankomen, bereid ik me al voor op een fijne fouilleerbeurt en ga, bij wijze van spreken, al met mijn handen omhoog en benen wijd staan.

Wat denk je ? Juist; er gebeurt h e l e m a a l niks.

Alle Oranjeborrels zijn natuurlijk afgelast. Om het nog even over mijn buurt te hebben; geen oranjevlaggetjes of andere parafernalia het Amstelhotel heeft de Nederlandse vlag in top maar dat doen ze elke dag.

Vanmorgen liep ik op de Amsteldijk en wat zag ik ? Tientallen oranje vlaggetjes tegen de pui en gespannen tussen de bomen bij een (chic/duur) Turks restaurant met vrijwel uitsluitend Turkse clientèle. Geen woord meer tegen mij over slechte integratie van de Turken in Amsterdam.

Afgelopen week ben ik nog even verzeild geraakt in café De Pels, jou welbekend. Vroeger was het een van de café ‘s waar ik vaak kwam en vrijwel altijd had ik daar een leuke avond want tout –al dan niet intellectueel- links kwam daar en met een paar biertjes op had ik daar vaak de meest leuke en interessante gesprekken; althans dat dacht ik toen want de volgende dag kon ik me er niet veel meer van herinneren.

Ik ben er een jaar of 15, niet geweest; zelfde “een blind paard kan geen schade aanrichten” meubilair en nog steeds dezelfde bezoekers (minus een paar die of keurig getrouwd zijn of overleden) allemaal wel een stuk ouder geworden maar drinken kunnen ze nog steeds. Kortom er is daar niets veranderd.

Laatst kwam ik, na een bezoek aan het Concertgebouw, ook weer eens in café Welling en ook daar hetzelfde beeld. Nog steeds dezelfde gasten aan de stamtafel maar allemaal, met de klok mee, 2 plaatsen opgeschoven. Ook daar niks veranderd.

Heel anders is De Kring, waar ik al decennia lid van ben. Daar is de populatie leden ( jaja je moet er lid van zijn en er is al 85 jaar,een heuse ballotage) in de loop van de jaren veranderd. Waren er vroeger voornamelijk artiesten;(TV) journalisten; wat advocaten; rechters en andere kunstliefhebbers. Tegenwoordig is het ontdekt door de snelle multi-media mannen en vrouwen.

In De Kring is het strikt verboden (mobiel) te telefoneren of foto’s te maken. Ik denk dat het daar de enige plek is waar mensen niet neurotisch met hun mobiel aan hun oor zitten of constant aan het twitteren of whats-appen zijn want in 2013 is er ook WIFI in alle KLM vluchten. Zie je het voor je, al die mensen die in het vliegtuig ook nog met hun mobiel aan hun oor zitten ? Jakkes.

Het enige wat nog vermeldenswaardig is , is dat Nederland twee seizoenen kent; de winter en de herfst. Het is hier kil en regenachtig, dus wordt het tijd dat ik mijn koffers naar Sevilla pak. Ligt mijn ticket al klaar Tuur?

Je t’embrasse ,

Piekje

Ha lieve Piq,

Ik was al bang dat je van de trap gelazerd was, uitgegleden over een vers keuteltje van hondje Yaya! Die mantelzorg van tegenwoordig, daar kan je ook niet meer op bouwen kennelijk, moet ik dan maar weer ingevlogen worden?

Of had je het te druk met de mannen?

Dat schrijven bij mij, dat moet je je gewoon voorstellen als reizigersdiarree in Egypte, ook wel de Wraak van de Farao’s genoemd: het spuit er uit, ongebreideld, a stream of unconsciousness, ik ga gewoon zitten, klap mijn lullige laptop open en de boel begint te lopen, net als bij jou toen je op die kameel bij Gizeh zat en er in de verste verte geen toilet te bekennen was.

Misschien is Willem H. wel de Wrekende Engel, want die lui die het ondermaanse hebben verlaten dat waren echt geen lieverdjes hoor, die zaten tot in de nek tot de drugstroep, eerste die Mohammed van de Shisha Lounge, toen die naamgenoten van coffeeshop Mekka, reken maar dat ze nu doodsbang zijn voor Sherrif Matamoros Holleeder, op zo een buurman kun je bouwen, nodig hem eens uit voor een kopje koffie en een Lidl-gebakje in de vertrouwde Holtkamp-doos!

Wat een vies woord: fouilleerbeurt! Die klinkt nog erger dan een anale visitatie door de Amerikaanse douane!

Heeft die buurvrouw van jou, Gretta Göring-Duitenberg, de Duitse vlag al voor haar hut hangen, in verband met de match van woensdag?

Het probleem van de café’s die jij noemt is dat de klandizie daar wortel heeft geschoten al dan niet over de barkruk heen is gezakt. Ze kunnen van die tenten beter filialen maken van begrafenisondernemer PC Hooft, want na de Pels, Welling en de Kring volgt enkel nog barretje Zorgvlied.

Ik ben druk bezig met onze reis naar Sevilla, maar ik zat te denken: ben je wel eens in het Geuldal wezen wandelen? De asperges zijn nog steeds verkrijgbaar en de Limburger in zijn eigen biotoop is best te doen hoor, als je een Berlitz Taalgids meeneemt. Bij het afscheid zeg je gewoon: hoie! En Sjeng komt van Jean en dus van Jan, daar is niks engs aan.

Daar liet ik je schrikken he!

Ik heb al vier stoelen voor je gereserveerd bij Transgenderavia!

Maar vertel is, heb je geen leuke buurtroddels?

Je Tuurtje

Daar zijn we weer . Brieven van Piquant en Arthur van Amerongen aka @Don Arturito. Deel 4

Ha A!! @Don Arturito,

Mijn weekend was druk druk en ik had zaterdag onder andere een ontmoeting met een vrouwelijke tweep. Er zijn echt nog meer leuke/ inspirerende/humorvolle mensen onder de twitteraars. Jij bent dus niet de enige alhoewel jij er ook mag zijn maar dat weet je al.

Je memoreert er aan dat wij elkaar van minstens 15 jaar geleden van het allang opgedoekte, café Kerk kennen. Dat was het stamcafé van alle grachtengordel bewoners die flink aan de drank waren. Ik kwam er vaak als ik na mijn werk, naar AH was geweest en even een deur verder een biertje ging drinken.

Het verbod om staand buiten een biertje te drinken, hebben ze daar niet meer meegemaakt maar dat zou niemand iets hebben kunnen schelen want buiten kwamen ze toch nooit en op de stoep een biertje drinken, was ordinair dat deden alleen (destijds) de Hoppe bezoekers en daar wilden wij niet bij horen. Als we naar het Spui gingen, was er maar 1 café voor ons en dat was café Zwart. De kleine steeg die de beide café’s scheiden was en is zoiets als het ijzeren gordijn met een onzichtbare muur waar je niet overheen komt.

Maar daar gaat het niet om. Ik wil je alleen maar vertellen dat de APV in Amsterdam, dat je niet buiten staand je biertje mag drinken, is opgeheven met als redenering dat het geluidsoverlast minder is dan als je zittend je bier drinkt.

Het zal wel aan mij liggen maar dat (idiote) sta verbod was nu juist ingesteld om de klagende binnenstadbewoners tegemoet te komen. Zie jij het verband tussen staan/zitten en geluidsoverlast ?

Dan de weedpas, tja stelletje klungels daar in Den Haag en de burgemeester van Maastricht, je weet wel die met die beeldige first lady van Limburg is getrouwd, die kirt van genoegen dat het zo’n goed idee is en dat alles nu veel beter verloopt.

Hij liegt dat het gedrukt staat maar dat weet iedereen dus die maakt zichzelf onsterfelijk belachelijk en natuurlijk grijpen anderen weer hun kans want er is iemand in Bremen gepakt met 1340 kg qat , bedoeld voor de nederlandse markt.

Jou zie ik nog wel op qat kauwen maar, zeg nou zelf, dat is voor vrouwen toch geen gezicht die bruine tanden en dat spugen de hele tijd?

Om de hele tijd met een kwispeldoor in je tas te lopen, vind ik ook niet echt chic.

Nog een hot item . Uit onderzoek is gebleken dat 78 % van de mannen genieten van seks tegenover 60% vrouwen.

Die percentages vallen mij vies tegen. Ik heb altijd gedacht dat 100% van de mannen en 98% van de vrouwen van seks genieten. Mij hebben ze weer eens niks gevraagd.

Ik moest erg lachen om een tweet van een vrouw, die zei “ja logisch dat vrouwen er niet zo van genieten; er zijn nogal wat slechte minnaars”.

Dit onderzoek behelst de nederlandse mannen en vrouwen nu wil ik van jou als ervaren ervaringsdeskundige weten , hoe dit % zich verhoudt met vrouwen in bv het Midden Oosten; Zuid Amerika en Zuid Europa.

Hoe is het daar met jou MopperT ? Ligt mijn ticket al klaar ? Ik  kan niet wachten , je weer te zien !

Je t’ embrasse.

Piekje

Bom Dia querida @piquant!

Dus ik ben niet meer de enige, mooi is dat! Ik heb mijn kont nog niet gekeerd of je bent alweer de zoete inval voor allerhande tweepers waar ik waarschijnlijk nog nooit van gehoord heb.

Enfin, zo is het leven en ik heb het maar te accepteren, de goedzak die ik ben. Breek me de bek niet open over café Kerk, daar kan ik een boek over schrijven. Het was eigenlijk een soort dependance van de artiestenhel, en dan artiesten die niet door de ballotage van het jou welbekende Rosa Spierhuis in Laren waren gerold.

Ik graaf in mijn geheugen en smijt met wat namen: Hans van der Togt met zijn vriend JP, de fotograaf. Ik heb altijd erg moeten lachen met Hans, die is in het echt heel getapt en lekker vals, zoals een nicht dat hoort te zijn.

God, wat kon dat kreng zuipen! Zijn vriend JP (helaas ook al weer overleden, eigenlijk iedere Kerkganger uit die tijd is dood, behalve wij en Hans natuurlijk, of is die ook al weer dood?) had een bootje, Kapitein Korsakov, en dat lag om de hoek en dan gingen we starnakel zat varen en heel hard schreeuwen naar iedereen, best wel genant als ik er aan terugdenk maar we waren zo zat als Maleiers.

Vincent Steinmetz (leeft die nog?) was er ook vaak bij, die was homo én joods, en hij gaf het blad Vriendin uit, waar jij nog adjunct bent geweest. Vincent deed het dan – of wat er voor door ging – met Ramses Shaffey, en die was dan ook weer stamgast (dood).

Maar met wie deed Ramses het niet? Hij vertelde mij eens in café de Gelaghkamer even verderop op de Vijzel (of was het in Confianza op het Kadijkseplein, daar mocht hij ook nog poffen) dat hij een trio had gedaan met Cees Nooteboom en Liesbeth List maar dat vooral Cees actief was in bed, terwijl Liesbeth lag te snurken.

Cees en Lies leven nog gelukkig, zei het gescheiden van stad, huis, tafel en bed. Die Cees is heel zielig hoor, die wil niks meer weten sinds hij door La List is gedumpt

Er was een grote overzichtstentoonstelling van zijn boekies in het Letterkundig Museum in Den Haag, en er was niets wat naar Liesbeth verwees! Ja, er was een singeltje van haar, Cees had de tekst geschreven, maar hij had alles weggeplakt, je kon alleen lezen: tekst Cees Nooteboom. Sneu he!

Over trio’s gesproken: Guus Vleugel (dood), Ton Vorstenbosch (schijnt te leven) en Michael Eenhoorn, wereldberoemd geworden door zijn meesterwerk Een Bulgaar in Wassenaar (ook dood.)

Guus neukte eerst met Michael en toen met Ton en toen mocht Michael niet meer mee doen maar ze gingen wel altijd met met zijn 3en op stap, wat zijn nichten toch raar eigenlijk he! Attenooie, wat waren die lui vals,en altijd dronken!

Peter Vos kwam er vaak (ook dood) en die droeg hele stukken poëzie uit zijn hoofd voor, van Dante, waar vind je dat nog?

Cor Witsche had er wortel geschoten, die werd altijd zo geplaagd met zijn Pipo-verleden, dan had je die aanstellers van een Jerome Reehuis en Huib Broos (ik ga er gevoegelijk van uit dat die dood zijn), niets erger dan alcholische actreutels!

Ma Flodder kwam er ook (leeft die nog) en die deed het met Annemarie Grewel (wel dood) en die 2 hielden ook wel van een slokkie hoor! Deden die twee het nou met elkaar, weet jij dat, want Ma Flodder was in een ander leven heteroseksueel en heeft 3 kinderen. Het ergste was die kliek rond die walgelijke cabarettroep Purper, het ergste wat Nederland is overkomen na de Tweede Wereldoorlog.

Adelheid Roosen: gadverdamme (het leeft nog). Karin Bloemen: kotsen. En dan had je die vreselijk enge nichten van Purper die driestemmig zongen, ik moet nu echt overgeven.

Frank Govers (dood) liet mij in het toilet ongevraagd zijn kinderarmpje zien, maar ik hou het netjes vandaag.

Ik deed het trouwens met Sjoukje, die schitterende blonde barkeepster uit Friesland, uit Kollum om precies te zijn. Die ging later met agent Willem van bureau Warmoes, die was heel aardig want hij liet mij een keer lopen op de Dijk terwijl ik allerlei narcotic op zak had.

Ik moet nu even maag ledigen vanwege Purper, sorry, maar ik begon er zelf over. Ja genieten van seks, dat gaat bij mij prima, alleen krijg ik altijd klachten van de partners! Nou, schrijf me maar terug stante pede, want ik ben nog lang niet klaar vandaag. Hoe zeg je Rennie in het Portugees?.

Piek, ik mis je !

Je Tuurtje

Brieven van Piquant en Arthur van Amerongen aka Don Arturito. Deel 3

Ha A !!! @Don Arturito,

Een man met een Shetlandpony is niet het ideaal beeld van een vrouw in de kracht van haar leven. Ik heb er eens een gehad met een kameel. Je kent dat wel van die kamelen, die heel lang zonder water kunnen maar als ze dorst hebben, drinken ze 100 liter achter elkaar.

En ze hoeven niet op een grasveld te staan. Ik moet er niet aan denken dat ik in mijn tuin een grasveld moet maken en als je ‘s morgens opstaat je die fel groene kleur ziet.

Groen vind ik überhaupt niet zo’n mooie kleur. Op tanden vind ik die groene mossen werkelijk afstotelijk . Veel mensen vinden dat roodharigen “groen” moeten dragen. In Engeland verkopen ze veel groen. Persoonlijk vind ik het geen gezicht, net als leggings.

Moet je op een zonnige dag op een van de Amsterdamse markten gaan lopen. Het wemelt er van de vrouwen met witte leggings en de witte 3/4 broeken. Vaak zie je ook mannen in 3/4 broeken, meestal een stelletje.

Zie je het voor je? ‘s Morgens bij het opstaan, bespreken ze dat ze allebei hun witte 3/4 broek aantrekken en voor als het fris wordt , ook hun beige of grijze jack mee te nemen.

Over die pantoffels hoef je je geen zorgen te maken. Een man die zulke vreselijke pantoffels aantrekt, verliest alle aantrekkelijkheid. Nee Tuur, ik bedoel jou niet. Zelfs als je in een 3/4 broek met je pantoffels voor me staat, dan nog gebeurt er niks. (grapje)

Het is wel waar dat ik nogal wat vriendinnen heb, die tot de grachtengordel populatie horen (zelf heb ik ook meer dan 20 jaar op de Keizersgracht gewoond) maar , eerlijk zeggen; je vond ze maar wat leuk en geen van allen doorsnee vrouwen en geen legging of 3/4 broek bij ze gezien toch?

Jij was wel een extra attractie , toen je hier was en nam graag de rol van huishomo (zoals je jezelf noemde) aan. Overigens een rol die je prima speelde. Ik zie je nog met flessen wijn, koppen met de door jou gemaakte soep, rondbrengen.

De huishomo heeft nog nooit 1x de vaatwasser geopend om er iets in te zetten en dat die ook af en toe ontruimd moet worden, daar heb je nog nooit bij stilgestaan.

Maar dat heb je met nephomo’s.

Door jou heb ik wat merkwaardige types leren kennen. De een leuker dan de ander. Vandaag lunchte ik met een van je vrienden ( de leukste , dat wel). Ook wel eens lekker om het uitgebreid over je te hebben als je er niet bij bent.

Heb je het er nu weer over dat ik naar Sevilla kom?. Het verschil tussen jou en mij is, dat ik er niet zoveel over klets. Ik nodigde je uit om mee te gaan naar De Languedoc en voordat je het wist, zat je in de auto en reden we gewoon weg.

Wel goed van je, dat toen ik zei het het nu jouw beurt was om te rijden, je eerlijk bekende dat je geen rijbewijs hebt. Onnozel als ik ben, ga ik ervan uit dat een beeeeeeetje man, een motor- en een autorijbewijs(en de nog betere, een vliegbrevet) heeft.

Je refereert aan mijn minnaars, vind je het ook geen goed idee dat ik daar hier verder niks over zeg? Je weet nooit wie er meeleest nl.

Wat heb je toch met SOA’s , platjes, schurft.? Ik hoor daar verder nooit iemand over.

Vandaag maakte ik nog iets merkwaardigs mee. Ik was met een vriendin bij een couturier (een van de weinige hetero’s in dit vak) en we stonden op de gracht even op de stoep een sigaret te roken, toen hij zei : “wij kennen elkaar eigenlijk al van een ver verleden, maar mag ik je vragen, hebben wij wel eens met elkaar gevreeën”?

Ik keek hem lachend aan en zei, nee die kans hebben we toen laten liggen.

Jammer, de fransen hebben daar zo’n mooie uitdrukking voor (wijsheid op de trap of zoiets); achteraf had ik willen zeggen. Ja, ik herinner me vaag iets maar niet de moeite van het onthouden waard.

Lieve Arthur, je ziet , ik maak wat mee. Een lunch met een leuke man; een bezoek aan een couturier ( niet eens voor mezelf) en nu ga ik boodschappen doen want dat moet gezegd, dat deed jij altijd zonder morren en als je iets vergeten was, wat nogal eens gebeurde, dan ging je terug. Morrend , dat wel.

Hondje Yaya laat ik nu ook steeds zelf uit want ook dat deed je. Wat ik leuk vond, is dat je met haar rende maar bang was dat ze weg zou lopen, dus haar aan de riem hield.

Je t’embrasse

Piekje

@piquant: Piekkie! Het is lichter, dat een kemel ga door het oog van een naald, dan dat een rijke in het Koninkrijk Gods inga.

Je weet, dus het is beter arm te sterven, of om voortijdig met mij naar de notaris te wandelen. Een slimme meid is namelijk op mijn toekomst voorbereid.

En nu heb ik wel genoeg van de kamelen, het zijn valse rotbeesten, ze stinken uit hun bek en het vlees is enkel geschikt voor hondevoer of Egyptenaren. Ik vind een legging best wel geil trouwens, die kan je met één vinger naar beneden stropen om dan een ongenadige portie billenkoek te geven aan de aanstootgevende vrouw.

Ja, de Albert Cuijp, als wij daar samen wandelden viel het mij altijd op hoe populair je daar bent, allemaal ongewassen standwerkers die je op zijn Napolitaans kushandjes gaven en vroegen of ze na vijf uur even bij je mochten komen buurten voor een kopje koffie (kuch).

Ik had mijzelf tot huishomo/dociele Grieksebeginselenbutler gedoopt, hetgeen natuurlijk niet onmiddelijk betekent dat ik daadwerkelijk meer van kerels in lederen broeken met rammelende sleutelbossen houdt dan van zachtaardige vrouwmenschen.

Jouw vriendinnen zijn zo ontzagwekkend aanwezig dat ik verschrompelde tot een soort cruising tussen Arie Boomsma en Tofik Dibi.

Je vertelde mij eens dat je al in 1971 met Hedy d’Anconoa het Amsterdamse Vrouwennetwerk hebt opgericht, zeg maar de Herenclub maar dan voor vrouwen.

Ik was vroeger heel feministisch hoor, mijn eerste vriendin las Opzij, en die moest ik daarna ook lezen, en allemaal pulp van Hannes Meinkema, Anja Meulenbelt en Joke Smit, zeg maar de geestelijke moeders van Heleen van Royen.

Bovendien heb ik in een grijs verleden veel samengewerkt met Djoeke Veeninga, voor de VPRO notabene, en die heeft ooit samen met Hanneke Groenteman het feministiese tijdschrift Katijf opgericht, dat was heavy hoor, ze hadden dat blaadje beter Penisnijd kunnen noemen.

Overigens is de zoon van die Groenteman weer getrouwd met die Aaf, en dat is weer de ex van Arnon Grünberg, Amsterdam-Zuid is soms net de apenrots van Gibraltar.

Weet je waarom hondje Yaya zo een rolmops is? Omdat ze bij elke slager, bakker, sigarenmagazijn op de Cuijp staat te bedelen als een gedrogeerde dansende beer zoals je die vaak in gezelschap ziet van zigeuners (pas op je wasgoed!).

Je moet Yaya eens een maand naar Martin Gaus sturen, die weet er wel raad mee, en hij valt ook nog eens op jouw type.

Het is een beetje een ordinaire man namelijk, en hij praat een beetje als Rudy Falkenhagen in een klucht, of zoals Cor Witsche die met veel tegenzin en hartstikke dronken zijn Pipo-imitatie deed, op verzoek van Guus Vleugel, een en ander op de bar van het legendarische café Kerk aan de Vijzelfstraat waar ik jou heb leren kennen en waar de onvergetelijke Doesjka Meijsing wortel had geschoten.

Die hetero-modeontwerper, heet die Lagerfeld? En wie is die geheimzinnige man waar je mee hebt geluncht, en waar tout Amsterdam het nu over heeft? Attenooie, waarom ben je altijd uit op schandalen!

Verder heb ik niks te melden, ik zit de hele dag aan mijn proefschrift te werken, en eigenlijk ben ik maar een saaie lul, een dwerg die op de schouders van de reus @Piquant mag staan schreeuwen als een speenvarken. Ik mis je, dat dan weer wel!

Je Tuurtje

Brieven van @Piquant en Arthur van Amerongen. Deel 2

@Piquant: Ha A!!

Ik begin het door te krijgen. Jij bent de bohemien en ik de tut uit Boertange. Als je uit EDE komt en niet zoals ik in Amsterdam bent geboren en getogen, moet je inderdaad wel iets compenseren maar je kunt ook overdrijven.Oké, ik kijk DWDD en jij leest een boek.

Kan ik wel mee leven hoor, ware het niet dat ik tenminste een boek, wat zeg ik, boeken (uit)lees en er naast jouw bed, slechts ranzige blaadjes en reclamefolders lagen.

Jaja, door mij 3 kg aangekomen. Ik heb nog nooit een snoerloze stofzuiger als jij gezien die de hele dag door de kasten raast ; inclusief de koelkast en alles opeet wat enigszins eetbaar is. De keren dat ik je – tussen alle maaltijden door- wraps met de meest gore dingen ertussen, klaar zag maken en dan heb ik het nog niet over het leegklokken van alles wat drinkbaar is.

Natuurlijk haal ik alle lekkere dingen weer bij de banketbakker. Ik fiets tussen Holtkamp, Van Wely en Kuyt (Amsterdamse begrippen voor lekker banket) maar dat was voor jouw smaak, te luxueus.

Teleurstellend dat je het niet over mijn overheerlijke viskoekjes hebt gehad maar dat snap ik wel. Als je een paar keer in de week half verrotte vis moet eten dat je dan niet fantaseert over viskoekjes.

Over mijn neighbourhood hoef je je geen zorgen te maken. Sinds jij niet meer op je pantoffels en je Hells Angels jack in de rondte loopt, komen de jonge vrouwen weer buiten en word ik weer aangesproken door mijn buurmannen.

Hondje Yaya en de poezen missen je (ook) en zelfs sommige van mijn vrienden/vriendinnen vragen dagelijks naar je wel en wee. Ik vertel alleen het wel want je komt natuurlijk weer terug naar Amsterdam en wil ik het beeld van de jonge , succesvolle, over een goddelijk lichaam beschikkend, lichaam niet bezoedelen.

Ze oordelen zelf maar als ze je weer zien.

Ik mis het TV kijken , samen met jou. Niet dat we gezellig samen op de bank zaten, met chips en een biertje. Nee, jij zat immer achter dat laptopje van je, ondertussen commentaar leverend op wat men en dan voornamelijk, als er een politicus aan het woord was, wat hij/zij niet vertelden maar wat ze –volgens jou dan- bedoelden.

Toch had ik graag met jou naar het EK gekeken of naar een docu die as zondag op de TV komt waar gehandicapten, rijdend in een Canta, samen met het Nationale Ballet, op zoek zijn naar de grenzen van hun lichaam.

Echt waar, je verzint het niet.

Ik struikel in Amsterdam werkelijk over al die Canta’s die a-sociaal overal op de stoep zijn geparkeerd omdat ze geen meter kunnen lopen en onderwijl , zoeken ze met het Nationale Ballet, de grenzen van hun lichaam op. Hoezo grenzen? De grens is toch tot 1 meter voor de winkel lopen?

Het wachten is nu op de nieuwe Babboe slowfox met “nog in de luier” kinderen. What’s next?

Ik lees dat oprichter en uitgever van uitgeverij “Podium” ook al niet meer leest voordat hij gaat slapen maar zit druk te e-mailen en te facebooken ( ja ja weer een werkwoord erbij). Waar moet het heen met auteurs zoals jij, als mensen al niet eens meer voor het slapen gaan, lezen.?

Lieve Arthur, dat het leven lijden is , is natuurlijk een inkopper van jewelste maar dat doen we de volgende brief, oké?

Je t’embrasse !

Piekje

@Donarturito: Schatteke, weet je wat er in jouw leven ontbreekt, behalve de prins op een witte Shetland-pony? Een bakfiets! Ik wil toch even ingaan op je schaamteloze namedropping: je hebt het over Holtkamp, Van Wely en Kuyt qua gebak maar laatst, op je veertigste jaardag, moest ik diepvriesgebak halen bij de Lidl en toen heb je die chemische troep gewoon in een doos van Holtkamp gepropt en al jouw succesvolle vriendinnen van de grachtengordel zijn er gewoon ingestonken!

Laten we trouwens iets afspreken. Het maakt mij geen mallemoer uit welke onverlaten je thuis uitnodig – als de kater van huis is danst jouw poes – maar laat ik niet merken dat ze godverdomme in mijn pantoffels lopen! Die heb je notabene aan mijn gegeven voor mijn 30ste verjaardag (weliswaar had je ze gekocht bij die aggenebisj-uitdragerijhut in Zuid-Frankrijk, nabij je tweede woonst, die uitgewoonde took van de Emmausgangers, een leuk initiatief van de notoire antisemiet Abbé Pierre om asielzoekers, junken en alcoholisten van de straat te houden, en ik weer zeker dat die pantoffels van een dooie kwamen, er hing een enorme lijkenlucht in.

Je hebt toen in je oneindige goedheid een hele garderobe aan mij geschonken (voor het gemene bedrag van 14 euro): twee colberts, drie overhemden, twee broeken en twee paar Algerijnse puntschoenen van plastic.

Nou, er zit mooi de niechus in die voddenbaal, ik moest naar een SOA-kliniek in Lissabon kruipen omdat ik dacht dat ik platjes had maar het bleek gewoon schurft te zijn. Ik was trouwens laatst op een borrel van Podium, die bestond vijftien jaar, het was heel genant.

 Kluun vertelde op zijn Brabants schunnige moppen, en toen kwam de baas, ene Joost, stampvoetend op mij af en fulmineerde: jij schrijft altijd nare dingen over mijn gebit, ik vind dat zo min! Nou heeft hij een fietsenrek van jewelste dus ik had gelijk, maar godzijdank redde

 Kluun mij want die wilde coke met mij snuiven op de plee, zo is er altijd wat. Gaan we trouwens weer internetscrabbelen?

Attenooie, wat kan jij kwaad worden zeg, als je verliest met scrabble!

Verder hou ik zielsveel van je hoor, ik mis onze scheldpartijen voor de televisie, ik mis je volle ijskast, ik mis Yaya, Beertje, Beessie en Poetie maar we gaan elkaar snel zien. Ik ben in topvorm, dus ga jij ook maar even naar de sportschool, er zit een hele goedkope in de Pijp! Zo, nu is het mij toch weer gelukt om iets met pijpen in mijn tekst te proppen, dat vind je toch zo leuk, als ik aan het vuilbekken ben? Heb je nog leuke roddels over je vriendinnen en je minnaars?

Ik hou zielsveel van je, het is maar dat je het weet !

Je Tuurtje!

Briefwisseling tussen Piquant en Arthur van Amerongen.

Ha A! @Don Arturito,

Voordat jij naar het Iberisch schiereiland vertrok en we naar een manier zochten om het contakt te kunnen onderhouden, kwam jij met het idee , elkaar brieven te schrijven en die wekelijks te publiceren op De Jaap.

Ik aarzelde want Bert Brussen en ik zijn geen vrienden. Op twitter botsten wij geregeld en hij heeft een jaar of twee geleden,getweet dat ik een een gereformeerde trut uit Boertange ben, die een dikke negerlul in haar reet moet hebben.

Toen ik repliceerde dat zelfs hij beter kon, blockte hij mij.

Een maand of 3 geleden, had je Bert B aan de telefoon en je gaf hem mij. Toen ik zei dat hij met Piquant sprak, zei hij, geen Piquant te kennen.

Ah, dacht ik, dat is ook een manier om zaken achter je te laten. Sommige dingen zijn inderdaad te onbeduidend om er lang bij stil te staan dus, we gingen vorige week op De Jaap, van start.

Zondag jl. stuurde je mij je 2e brief en vertelde over de vreemde types die je op je Face Book wandje hebt en vroeg mij naar mijn ervaringen op twitter. Ik antwoordde op mijn manier dan, lollig dat ik een verkeerd gekozen nickname heb, die niets anders betekent dat stekelig en prikkelend maar dat er nogal wat mensen zijn die denken dat ik een pikante dame ben, die de 100 meter horden, glimlachend op haar stiletto’s neemt.

Echter ,schreef ik, zijn er ook tweeps die dat niet denken en dat iemand in mij een geformeerde trut uit Boertange etc. ziet. (wat wel heel erg close bij de werkelijkheid, komt)

Tja, mijn brief werd niet geplaatst…. en dus de jouwe ook niet.

Lieve Arthur, dit blog is een paar jaar geleden gesloten omdat het me teveel werk was en er allerlei ranzige types , nog ranziger dingen gingen posten maar Piquanterieen is bij uitstek het medium om onze briefwisseling voort te zetten, zonder dat anderen bepalen wat wel en niet geplaatst wordt.

Ik kan niet wachten te lezen, wat jij allemaal meemaakt en wat je plannen zijn. Hoe gaat het met de voorbereidingen van je promotie(onderzoek)?

In je column de Volkskrant, las ik dat je Amsterdam maar zo zo vond. Betekent dat ook dat je Amsterdam niet mist? Geloof ik helemaal niks van.

De avonden en nachten dat je doorzakte in dat ‘saaie’ Amsterdam en die keer dat je ‘s nachts – voordat ik naar bed ging – nog tegenover mij aan tafel zat en toen ik ‘s morgens naar beneden kwam en je weg was….

Je jas, je schoenen, alles was er nog. Alleen jij was weg. Ik kon je nergens vinden en jij bent de enige die ik ken, zonder mobiele telefoon, dus kon je niet traceren.

Gek genoeg was ik ongerust . Doodleuk, kwam je na een tijdje aangelopen. Je was naar de kroeg gegaan OP JE PANTOFFELS.!!!

Lieve, lieve Arthur, wat mis ik je gekkigheid; je zorgzaamheid en je brille.

Je t’embrasse,

Piekje

________________

Piekkie!

Wat maak je je toch weer druk om mijn vrind en gewaardeerde Volkskrantcollega Bert, heb je je pilletjes wel genomen, en wie laat hondje Yaya nu uit, en wie haalt de koekjes en de chocolaatjes bij de Lidl? Nou, het doet mij deugd dat je je ontdeugende butler mist. Het zonnetje in huis! Dat van die pantoffels, dat zit zo: jij was zoals gewoonlijk weer eens vroeg naar bed gegaan en ik keek naar de herhaling van DWDD, en ik werd daar zo droevig van! Ik bedoel, ik ben academisch geschoold en mag graag een spannend leesboek tot mij nemen, en ik vind jouw lievelingsprogramma DWDD een belediging voor mijn intelligentie. Enfin, ik heb je dat honderd keer recht in gezicht verteld, maar je bleef daar heel stoïcijns onder en vroeg dan, typisch jij, of ik wel genoeg at! Nou ja! Ik ben drie kilo aangekomen in die tijd met jou, nu ren en zwem ik mij dagelijks het schompes om die kwabben en die zwemband kwijt te raken. Nog bedankt! Oh, ja die pantoffels, ik dwaal af. Goed, ik had toen zin in een kopstoot, en wel in café Het Molentje aan het Singel, waar de snelste barkeeper van Amsterdam werkt, Jeron, je kent hem wel, die guitige knul met dat rode haar. In Het Molentje doe ik altijd mijn zakelijke besprekingen met mijn uitgever Vic van de Reijt, nadat ik hem eerst flink in de olie zet uiteraard, dat bespreekt wat makkelijker. Ik wilde je niet wakker maken, die houten trap naast de voordeur maakt enorm veel lawaai als ik daar over heen stamp met mijn (foute) laarzen van Zwartjes, goed na de oorlog. Ik deed dus mijn pantoffels aan, empathisch als ik ben. Ik kwam vervolgens om negen uur terug, een keurig toffelemoons tijdstip, en jij zat daar helemaal te hyperventileren in je peignoir waarvan je gewoontegetrouw de bovenste knoopjes weer eens was vergeten dicht te doen. En ik had croissants van de Lidl bij me, notabene, 5 voor een euro, en die Toscaanse dingetjes met zaadjes (gedver) er op, ook 5 voor een euro. Is de waarde van je huis nu gedaald trouwens, met die Lidl om de hoek? There goes the neighbourhood, zeggen ze in Amerika. Pero bueno. Ik ben dus drie kilo afgevallen in een week, in Portugal, de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ik zie er uit als jonge God, het is maar goed dat al je vriendinnen (en met name Vera) mij niet kunnen zien, die zouden mij meteen meesleuren naar de notaris en al hun eigendommen op mijn naam zetten! Jij kijkt wel beter uit, na jouw perikelen met de malafide klusjesman Bert, en ik geef je geen ongelijk. Ik zit nu nog bij mijn ex-Paula, na een lang juridisch gevecht heb ik recht om mijn honden Raya, Tita en Jamba weer te zien, al is jouw hondje Yaya natuurlijk de beste! Wij gaan elkaar ontmoeten in Sevilla, nietwaar, ik kijk daar erg naar uit, naar onze cursus flamenco-dansen, neem je je stilletopumps mee? Nu moet ik rennen naar Tantje Betje, heb gisteravond weer eens bedorven vis gegeten, het leven is lijden, maar dat wist je vast wel,

Big bisou, je Tuurtje

Feestelijke heropening SOON !

Na jaren gesloten te zijn geweest, zijn we weer uitgerust en vol energie.
Piquanterieen zal heropend worden met een briefwisseling tussen Piquant en Arthur van Amerongen aka @Don Arturito.
Arthur heeft zijn geliefde Amsterdam verlaten en woont nu op het Iberisch schiereiland vanwaar hij zijn belevenissen met ons deelt.
Dit alles naast en ter aanvulling op zijn wekelijkse column in de Volkskrant.

Opening vandaag of morgen, afhankelijk wanneer de bar geplaatst wordt en de drank is aangevuld.

Tweet-up is up….

Volgend jaar weer…..

Bedankt voor de gezlligheid allemaal.
Het was een heerlijk dagje Piquanterieen.

 

Jaaaaaaa we tweet-uppen door en door en door!

Part IV – Essies return.

Want op drie benen kan je niet staan. En in een tapijt kan je niet drinken.